Tadżykistan

Tadżykistan to państwo śródlądowe położone w środkowej Azji. Zajmuje 143,1 tys. km2 powierzchni. Do Tadżykistanu należy niewielka enklawa położona w Kirgistanie. Stolicą państwa jest Duszanbe.

Kraj jest górzysty, aż 93% jego powierzchni stanowią góry należące do trzech wielkich systemów górskich (Tien-szanu, Pamiru i Hisaro-Ałaju). Wschodnią część Tadżykistanu zajmują pasma górskie Pamiru z najwyższym szczytem kraju Pikiem Komunizmu (7495 m .n.p.m.). Północny kraniec kraju stanowią grzbiety Kuramiński i Mogoltau należące do Tien-szanu, a w środkowej części rozciągają się masywy Hisaro-Ałaju. Kraj leży w strefie sejsmicznej, z częstymi trzęsieniami ziemi.

W Tadżykistanie występuje klimat kontynentalny suchy na północy kraju umiarkowany, na południu podzwrotnikowy. Ukształtowanie powierzchni wpływa na piętrowość klimatyczną. Linia wiecznych śniegów przebiega na wysokości 3600 m. n.p.m. w Hisaro-Ałaju i 4500 m. n.p.m. w Pamirach urozmaiconych licznymi lodowcami. Główne rzeki to Amu-daria i Syr-daria. Jezior jest mało, a największe to słone jezioro Kara-kul położone na wysokości 3914 m. n.p.m. Lasy zajmują zaledwie 3% powierzchni kraju. Kotliny górskie zajmują pustynie i półpustynie z wiosenną roślinnością efemeryczną. W wysokich partiach gór występują stepy, półpustynie lub łąki alpejskie. Świat zwierząt reprezentują koziorożce syberyjskie, wilki, niedźwiedzie brunatne, jelenie, gazele dżendżen, węże, orły, sępy himalajskie, myszołowy i kuropatwy. Dwa parki narodowe: Tigrowa Bałka w dolinie Wachszu i Pamir chronią najcenniejsze fragmenty przyrody.

W starożytności obszar współczesnego Tadżykistanu wchodził w skład królestwa Baktrii, które w VI w. p.n.e. zostało podbite przez Persów oraz państwa Sogdiana. W IV w. p.n.e. terytorium to zdobyły wojska Aleksandra Wielkiego. W pierwszych wiekach nowej ery ziemie te należały przejściowo do państwa Kuszytów, a następnie Hefalitów i kaganatu tureckiego. W VII w. przybyli tu Arabowie krzewiący islam. W IX, X wieku istniało tu muzułmańskie państwo dynastii Samanidów. Po ich upadku ziemie Tadżykistanu został włączone do różnych państw, a w XIII w. znajdowały się pod panowaniem Mongołów. W następnych wiekach rządzili tu kolejno władcy Chorezmu i władcy chanatu bucharskiego. W XIX w. obszar ten został przejęty przez Rosję i włączony do generalnego gubernatorstwa turkiestańskiego. W 1924r. Tadżykistan stał się republiką autonomiczną w składzie Uzbeckiej SSR, a w 1929r. uzyskał status odrębnej republiki związkowej ZSRR. W 1991r. Tadżykistan proklamował niepodległość.

Tadżykistan jest krajem wielonarodowościowym, w którym najliczniejszą grupę stanowią Tadżycy (64,8% ogółu ludności). Wśród mniejszości etnicznych dominują Uzbecy, Kirgizi, Rosjanie, Niemcy, Tatarzy i Koreańczycy. W miastach żyje 33% ludności Tadżykistanu. Do głównych miast należą: Duszanbe, Chodżent, Kulab, Kurgan-Tiube i Ura-Tiube. Sieć komunikacyjna jest słabo rozwinięta. Główne magistrale kolejowe znajdują się w Kotlinie Fergańskiej, a najważniejsze trasy drogowe to szosa transpamirska oraz droga z Duszanbe do Kotliny Fergańskiej. Międzynarodowy port lotniczy znajduje się w Duszanbe.

Ruch turystyczny kieruje się do Duszanbe i Chodżentu oraz w góry Pamir. Atrakcją turystyczną jest lodowiec Fedczenki należący do największych w świecie.

Tadżykistan kraj

Tadżykistan wczasy

Tadżykistan Zabytki