Stany Zjednoczone Ameryki zajmują środkową część Ameryki Północnej, Alaskę i Wyspy Hawaje a ponadto posiadłości w Ameryce Środkowej i w Oceanii. Łączny obszar państwa wynosi 9363,5 tys. km kwadratowych. Stany Zjednoczone składają się z 50 stanów i Dystryktu Kolumbii. Terytorium państwa ma zróżnicowane ukształtowanie, którego charakterystyczną cechą jest południkowy układ wielkich krain fizycznogeograficznych. Tworzą one strefy o odmiennym typie krajobrazowym. Część zachodnią kraju zajmują Kordyliery obejmujące szereg łańcuchów i kotlin. Wschodnia ich część – Góry Skaliste – składa się z wielu biegnących południkowo łańcuchów górskich oddzielonych obniżeniami tektonicznymi. Na zachód od Gór Skalistych leży wyżynno-górski region obejmujący w części północnej Wyżynę Kolumbii i Wielką Kotlinę z depresyjną Doliną Śmierci, a w części południowej Wyżynę Kolorado z Wielkim Kanionem. Zachodnią część Kordylierów tworzą dwa ciągi pasm górskich oraz Góry Nadbrzeżne. Rozdziela je pas dolin, mm.in Dolina Kalifornijska. Na wschód od Kordylierów leży rozległy teren równinny obejmujący Wielkie Równiny zwane Równinami Prerii oraz Niziny Wewnętrzne obejmujące Krainę Wielkich Jezior, Równiny Centralne i Nizinę Zatokową. Wschodnią część kraju zajmują Appalachy i Nizina Atlantycka. Powierzchnia Alaski jest w większości górzysta. Górskim typem krajobrazu, utworzonym w skutek działalności wulkanicznej odznaczają się Hawaje. Na terenie Stanów Zjednoczonych występują cztery strefy klimatyczne: zwrotnikowa ( krańce południowe i południowo-wschodnie, Hawaje), podzwrotnikowa (część środkowa), umiarkowana (część północna, południowa Alaska) i okołobiegunowa (północna Alaska). Największą rzeką jest Missisipi z Missouri. System wodny dorzecza Missisipi łączy przez system kanałów Zatokę Meksykańską z Zespołem Wielkich Jezior połączonych rzeką św. Wawrzyńca. Między jeziorami Erie i Ontario znajduje się wodospad Niagara.

Najstarsze ślady istnienia człowieka na terenie Stanów Zjednoczonych pochodzą sprzed 40000-60000 lat. W okresie przedkolumbijskim żyło na terytorium współczesnych Stanów Zjednoczonych 8 dużych grup kulturowych, wśród których wyróżnia się około 50 grup językowych. Proces kolonizacji rozpoczął się w XV wieku. Obszar od strony Rio Grande i Morza Karaibskiego kolonizowali Hiszpanie, od Kanady Francuzi, od ujścia rzeki Hudson Holendrzy, a od wschodnich wybrzeży Anglicy. Napływ osadników angielskich doprowadził z czasem do powstania 13 kolonii. Represje ze strony władz metropolii doprowadziły do wybuchu w 1775r wojny amerykańskiej o niepodległość. 4 lipca 1776 roku ogłoszono Deklarację Niepodległości Stanów Zjednoczonych. Po uzyskaniu niepodległości nasiliła się ekspansja terytorialna ku zachodowi. Rozwojowi terytorialnemu towarzyszyła akcja zasiedlania nowych ziem. Podbój i kolonizacja doprowadziła do masowej eksterminacji całych niekiedy plemion indiańskich. Zamknięto ich w rezerwatach zakładanych na ogół na najgorszych terenach. Dopiero w 1923 r. przyznano Indianom obywatelstwo Stanów Zjednoczonych.

Procesowi zasiedlania ziem amerykańskich w XVII i XVIII wieku towarzyszył rozwój stylu kolonialnego, który wyraził się głównie w architekturze i odznaczał się rozmaitością form związanych z narodowymi tradycjami osadników: angielski styl kolonialny, francuski styl kolonialny, hiszpański styl kolonialny. W drugiej połowie XIX wieku w budownictwie zaznaczyły się tendencje eklektyczne. Twórczość architektów tzw. szkoły chicagowskiej odznaczająca się zastosowaniem stalowej konstrukcji szkieletowej w budownictwie wysokościowym wywarła wpływ na rozwój nowoczesnej architektury na świecie.

Stany Zjednoczone są krajem silnie zurbanizowanym, ponad 70% ludności mieszka w miastach. Na wschodnim wybrzeżu od Bostonu po Waszyngton ciągnie się rozległa strefa miejska –megalopolis. Wśród licznych miast najwięcej ludności liczą tutaj aglomeracje Nowego Jorku, Filadelfii, Bostonu i Waszyngtonu. Wielkie aglomeracje ukształtowały się nad Wielkimi Jeziorami: Chicago, Detroit oraz w Kalifornii: Los Angeles i San Francisko.