Gwatemala

Gwatemala jest to państwo w Ameryce Środkowej, rozciągające się na międzymorzu pomiędzy Oceanem Spokojnym a Morzem Karaibskim, o powierzchni 108,9 tys. km kwadratowych. W północnej części kraju leży rozległa, zbudowana ze skał wapiennych nizina Peten. W środkowej Gwatemali przebiegają łańcuchy górskie. Tworzą one wiele pasm górskich. Północne pasma są zbudowane ze skał osadowych. Południowe, najwyższe pasmo jest wulkaniczne. Wzdłuż wybrzeża Pacyfiku ciągnie się nizina La Costa dochodząca do 60 km szerokości. Wybrzeże atlantyckie ( Morza Karaibskiego) zajmują nizinne tereny z jeziorem Izabel i dużymi rzekami. Na nizinie Peten i na wybrzeżu karaibskim występuje klimat równikowy wilgotny. Wybrzeże pacyficzne znajduje się pod wpływem monsunów. W górach zaznacza się piętrowość klimatyczna. W północnej części kraju rosną wilgotne wiecznie zielone lasy równikowe, w górach występują podzwrotnikowe lasy. Świat zwierzęcy jest bogaty: jelenie, tapiry, jaguary, pumy, węże, krokodyle, żółwie, wiele gatunków ptaków spośród których barwnie upierzony kwezal jest w herbie państwa.

Obszar Gwatemali została zajęty przez hiszpańskiego konkwistadora Pedro de Alvarado w 1525 roku i znajdował się pod panowaniem Hiszpanów. W 1821r. Gwatemala uzyskała niepodległość. Stolicą kraju jest miasto o tej samej nazwie.

Gwatemala posiada najwyższy odsetek ludności indiańskiej wśród krajów Ameryki Środkowej (45%). Są to głównie Indianie Maya –Quiche. Drugą tak liczną grupę stanowią Ladinos tj. Metysi i Indianie mówiący tylko w języku hiszpańskim. Niewielki jest udział ludności białej, Murzynów i Azjatów. Najgęściej zaludnione, od czasów prekolumbijskich są górzyste tereny, które podlegały także intensywnej hiszpańskiej kolonizacji i urbanizacji. Najważniejszymi miastami są Gwatemala, Quezaltenango, Santo Tomas de Castilla i Puerto Quetzal.