Francja

Francja jest krajem dużym o powierzchni 551,5 tys. km kwadratowych. Leży nad Oceanem Atlantyckim i ma dostęp zarówno do mórz oblewających Europę od północy, jak i od południa. Na obszarze Francji przeplatają się trzy główne typy ukształtowania powierzchni Europy Zachodniej: stare masywy górskie, obniżenia zbudowane ze skał osadowych i młode góry fałdowe. 51% powierzchni kraju zajmują niziny położone poniżej 200 m n.p.m. tylko 20% stanowią obszary wyniesione powyżej 500 m n.p.m. Skupiają się one głównie w południowo - wschodniej części kraju.

Stare masywy są to zniszczone i wyrównane szczątki gór paleozoicznych. Masyw Armorykański charakteryzuje falista powierzchnia terenu Stare krystaliczne skały odsłaniają się na wybrzeżach dwóch wielkich półwyspów Bretanii i Normandii gdzie tworzą niezwykle urozmaiconą linię brzegową. W Masywie Centralnym uwidaczniają się rowy tektoniczne i stożki wulkaniczne. Wysokość, położenie i znaczne opady sprawiają, że z Masywu wypływa wiele rzek. Odpływają one promieniście we wszystkich kierunkach głęboko wciętymi dolinami. Występuje tu wiele źródeł wód mineralnych, m.in. Vichy.

Powierzchnię nizin budują skały mezozoiczne i trzeciorzędowe – wapienie, margle, szczególnie widoczne w Basenie Paryskim. Sekwana i jej dopływy tworzą tu węzeł dróg wodnych. W centrum basenu znajduje się kraina Ile de France gdzie po obu brzegach Sekwany leży Paryż.

Alpy Francuskie obejmują silnie urozmaiconą część łańcucha. Są to wysokie partie Mont Blanc i niższe masywy na wybrzeżu Morza Śródziemnego. U ich stóp ciągnie się Lazurowe Wybrzeże, najcieplejsza strefa kąpielisk morskich Francji. Wysokie pasmo Pirenejów jest mało dostępne. Przecinają je tylko trzy trasy przełęczowe. Główne drogi łączące Francję z Hiszpanią prowadzą wzdłuż wybrzeży morskich.

Większa część obszaru Francji leży w strefie klimatu umiarkowanego morskiego. Na wybrzeżu Atlantyckim panuje klimat oceaniczny, a na wybrzeżu Morza Śródziemnego klimat śródziemnomorski.

Francja jest jednym z najdawniej zaludnionych krajów Europy o czym swiadcza wykopaliska z okresu paleolitu. Naród francuski formował się z różnych elementów etnicznych z których do najważniejszych należały: celtycki (głównie Gallowie) - zromanizowany w wyniku podboju Galii przez Cezara w I w. p.n.e.; germański, m.in. Franków od których wywodzi się nazwa kraju.

Z okresu panowania Rzymu zachowały się liczne budowle, amfiteatry, akwedukty, mauzolea. Chrześcijaństwo przyjęła Francja w 496 r. Ciągłość rozwoju artystycznego sztuki francuskiej datuje się od panowania Karola Wielkiego – sztuka przedromańska. Szczególnie bogaty był we Francji styl romański. Powstały tu znane szkoły tego stylu: normandzka, prowansalska, burgundzka. Na szlakach pielgrzymkowych do Santiago de Compostella (Hiszpania) powstał typ kościoła pielgrzymkowego. Gotyk narodził się w połowie XII wieku w prowincji Ile de France gdy w opactwie Saint Denis powstała pierwsza budowla gotycka. Pod koniec XV wieku nastąpił kontakt z włoskim renesansu. Wiek XVII zapoczątkował nowy okres w sztuce francuskiej – styl Ludwika XIV. W XVIII wieku styl Ludwika XV przekształca klasycyzujący barok w lżejsze formy rokokowe. W okresie rewolucji pojawia się styl dyrektoriatu, a w czasie cesarstwa styl cesarstwa będący nową interpretacją antyku. W XIX wieku rozwija się impresjonizm, a w XIX, XX wieku symbolizm.

Na obszarze Francji można wyróżnić następujące regiony turystyczne: Region Północny, Region Wybrzeża Atlantyckiego, Region Wybrzeża Śródziemnomorskiego, Korsyka, Alpy, Jura, Pireneje, Masyw Centralny, Wogezy, Paryż, Region Paryski, Alzacja i Lotaryngia i Dolina Loary.

Film - Wczasy Francja

Film - Wczasy Francja